Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2008

πρωτοβουλία για την επιστροφή της μεγάλης τέχνης στο ευρύ κοινό





Kαβάλα 21 Νοεμβρίου 2008

Στην πραγματικότητα Τέχνη δεν υπάρχει. Υπάρχουν τα δημιουργήματα των καλλιτεχνών. Το αποτέλεσμα της δράσης των καλλιτεχνών, ονομάζουμε Τέχνη. (Gobrich)
H τέχνη μοιάζει με κοινωνικό φαινόμενο, αλλά στην ουσία είναι ένα σχεδόν φυσικό φαινόμενο, κάτι σαν τη βροχή ή την έκρηξη ενός ηφαιστείου. Δεν καταγράφει την ιστορία ούτε κάνει ιστορία, ούτε προηγείται της εποχής της ούτε την ακολουθεί. H τέχνη δε μορφώνει αλλά κάνει κάτι περισσότερο, σε συνδέει με το μυστήριο της ύπαρξης. Σε κάνει πιο σοφό. Και σοφός δεν είναι αυτός που έχει απέραντες γνώσεις. Σοφός μπορεί να είναι και ο παππούς που δεν πήγε ποτέ του σχολείο. Oι σχολές, τα υλικά, οι τεχνοτροπίες, οι κοινωνικές ανακατατάξεις, οι συζητήσεις, οι φιλοσοφίες και τα κείμενα ασχολούνται μόνο με τα ερεθίσματα που επιδρούν πάνω στους καλλιτέχνες και αυτοί δημιουργούν την τέχνη. Δεν μπορούν να ερμηνεύσουν την Τέχνη. O καλλιτέχνης συχνά δε γνωρίζει αν αυτό που έκανε, είναι καλό ή κακό. Σπάνια οι πρωτοπόροι πιστεύουν ότι είναι πρωτοπόροι. "Όταν ξύσεις ένα αληθινό έργο τέχνης θα τρέξει λίγο αίμα", λέει κάποιος. H τέχνη δεν προοδεύει ποτέ, μην τη συγχέουμε με την επιστήμη, απλώς αλλάζει πρόσωπα και τρόπους, για να πει κάθε φορά τα ίδια πράγματα. (Μυταράς)
Στον εικοστό αιώνα οι καλλιτέχνες προχώρησαν σε μια προσπάθεια κατεδάφισης του "παλιού", νοητική κυρίως, χωρίς κάποιο επαρκές "νέο" να ορθώνεται σε αντικατάστασή του. Όμως την αποδόμηση αυτή την αγνοεί παντελώς το ευρύ κοινό, το οποίο παραμένει λίγο-πολύ προσηλωμένο στο παλαιό παράδειγμα του Ωραίου και του Υψηλού. Απεναντίας το πλανημένο κοινό παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς τους βαθείς μετασχηματισμούς γούστου και εννοιολόγησης που προωθεί η μαζική κουλτούρα, η ποπ.
H ΤΕΧΝΗ ΔΕΝ ΑΝΑΠΑΡΙΣΤΑ ΤΟ ΟΡΑΤΟ, ΑΛΛΑ ΜΑΛΛΟΝ ΤΟ ΚΑΘΙΣΤΑ ΟΡΑΤΟ (Klee).
Η αποδόμηση , κορυφώθηκε στον καιρό μας με την απόρριψη του έργου-αντικειμένου υπέρ μιας τέχνης-διαδικασίας και μιας τέχνης-σκέψης ή χειρονομίας, που επικρατεί σ τη συντριπτική πλειονότητα της σύγχρονης σκηνής. Τα "μη-έργα" είναι δραματικά, απροσπέλαστα, αυτοαναφορικά, στείρα ή ανιαρά, κάποτε ανόητα, πάντα όμως αγωνιούν να προκαλέσουν ενδιαφέρον. Ευαγγελίζονται το τέλος της ιστορίας της τέχνης , ενώ οι "απόστολοι" των απόψεων αυτών αγωνιούν να καθιερωθούν ως οι κατεξοχήν "επαΐοντες".

Ο σκοπός λοιπόν της πρωτοβουλίας μας έχει δύο σκέλη:
Αφενός μεν να ενημερώσει το ευρύ κοινό που δεν έχει την εξοικείωση με την τέχνη, στο τι είναι και τι δεν είναι τέχνη, πράγμα δύσκολο και όχι σαφές ούτως ή άλλως. Για να μπορέσει να νιώσει την καταπληκτική εμπειρία της απόλαυσης της τέχνης.
Αφετέρου δε να επιτεθεί στους "εχθρούς" της τέχνης, σε όλους αυτούς που απέκοψαν το ευρύ κοινό από την τέχνη, παίζοντας ακραία παιγνίδια στο όνομά της , επιδιώκοντας απλά την αυτοπροβολή τους , περιβαλλόμενοι από ένα ελιτίστικο κοινό που ενδιαφέρεται μόνο για την "διαφορετικότητά" του.
Θέλουμε να ξαναφέρουμε την μεγάλη τέχνη στο ευρύ κοινό, όπως ήταν σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας και αποκόπηκε κατά το δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα.

Διαμαντής Σταγγίδης "Από την κίνηση "πρωτοβουλία για την επιστροφή της μεγάλης τέχνης στο ευρύ κοινό"




Kavala Blogs

Δεν υπάρχουν σχόλια: