Τρίτη 28 Απριλίου 2015

Ας μιλήσουμε λοιπόν για τέχνη

Ας μιλήσουμε λοιπόν για τέχνη. Αλήθεια ζώντας την καθημερινότητά μας σε δύσκολους καιρούς, με τα τόσα καθημερινά προβλήματα, αναρωτιέται κανείς: υπάρχει χώρος γιαυτήν;;;
Ακόμη όμως και αν δεχτούμε ότι η τέχνη δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, αναμφισβήτητα μπορεί να αλλάξει τον άνθρωπο. Και αυτός  με την σειρά του μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.
Είναι όμως η τέχνη για όλους;;;; Πιθανόν να μην είναι, αλλά αυτό μπορεί να αλλάξει. Η εκπαίδευση είναι ο καταλύτης.
Η ύπαρξη λοιπόν της τέχνης είναι μια αναγκαιότητα. Είτε έρχεσαι σε επαφή με αυτήν είτε όχι αυτή υπάρχει. Και όταν μιλάμε για τέχνη βεβαίως εννοούμε τον χώρο της τέχνης.
Ο χώρος της τέχνης αποτελείται πρώτα απόλα από τους καλλιτέχνες. Σε κάποιους ανθρώπους υπάρχει η δημιουργική ανάγκη από την οποία προκύπτουν τα έργα τέχνης. Έπειτα αποτελείται από το κοινό που έρχεται σε επαφή με τα έργα αυτά. Τα καταναλώνει, εμπνέεται από αυτά, αλλάζει ο τρόπος σκέψης του. Χωρίς την επαφή αυτή, η τέχνη είναι ανολοκλήρωτη.
Ο τρίτος παράγοντας που πιθανόν διαφεύγει, αλλά είναι ίσως ο σημαντικότερος, είναι ο μηχανισμός που φέρνει σε επαφή το έργο του καλλιτέχνη με το κοινό. Θα μπορούσε να πεί κανείς πως χωρίς τον καλλιτέχνη δεν υπάρχουν όλα τα άλλα. Θα αντέκρουα ότι στο πέρασμα της ιστορίας απέμειναν μόνο οι καλλιτέχνες που έφεραν σε επαφή το έργο τους με το κοινό. Υπάρχουν σίγουρα σημαντικότατοι καλλιτέχνες που επειδή δεν έβγαλαν ή δεν κατάφεραν να βγάλουν οι ίδιοι ή  οι επίγονοί τους το έργο τους από το εργαστήρι τους, δεν απέμεινε τίποτα από αυτούς.
Ο μηχανισμός αυτός είναι τα μουσεία, οι γκαλερί, οι εκδοτικοί οίκοι, τα θέατρα, κλπ.
Μετά από την απαραίτητη εισαγωγή ας αναφερθούμε στα της πόλης μας. Αν και δεν είναι πλήρως διασαφηνισμένοι οι όροι πολιτισμός – κουλτούρα – τέχνη, είναι ξεκάθαρο ότι δεν ταυτίζονται, αλλά μάλλον εμπεριέχεται ο ένας στον άλλον. Καθημερινά ακούμε για πολιτιστικές εκδηλώσεις, που περιλαμβάνουν από την γιορτή της σαρδέλλας μέχρι γκαλά όπερας. Κάποια στιγμή θα πρέπει, προφανώς από τους «ανθρώπους του πνεύματος» (sic), να καθοριστούν με σαφήνεια οι διαφορές  τους. Κάποια στιγμή θα πρέπει να αρχίσουν να αξιολογούνται τα δρώμενα, έτσι ώστε να αρχίσει το κοινό να αποκτά κάποιο «μέτρο» στο τι είναι καλό και κακό.
Ο Σύνδεσμος Φίλων Γραμμάτων και Τεχνών Καβάλας επιδιώκει να δώσει το στίγμα αυτό. Αποτελώντας έναν από τους μακροβιότερους θεσμούς στον χώρο της κουλτούρας της πόλης, με την δράση του να απλώνεται σε όλα τα είδη της τέχνης, έχει σαν στόχο του τις ποιοτικές παρεμβάσεις στον χώρο της κουλτούρας.
Το Εικαστικό Τμήμα άρχισε να λειτουργεί πρόσφατα, προσπαθώντας να ζωντανέψει την εικαστική κίνηση της πόλης. Είναι αλήθεια ότι οι εκθέσεις στην πόλη μας είναι σπάνιες. Φυσικά σημαντικό ρόλο παίζει και η έλλειψη κατάλληλων χώρων. Με την έκθεση που διοργανώνει ο Σ.Φ.Γ.Τ. από τη Δευτέρα 4 έως την Παρασκευή 8 Μαΐου 2015 στη Δημοτική Καπναποθήκη Καβάλας, επιδιώκει να οριοθετήσει τον χώρο εκ νέου, δημιουργώντας μια πολύ σημαντική έκθεση σύγχρονης τέχνης, που θα λειτουργήσει σαν σημείο αναφοράς για το μέλλον των εικαστικών της πόλης.
Έξι ζωγράφοι, ο Κώστας Γκουρτζής, ο Κώστας Καμαργιάνης , ο Διαμαντής Σταγγίδης, η Μαρία Τσιρουκίδου, η Κλάρα Φαντίνι και ο Νίκος Χατζής, δύο γλύπτες, ο Νίκος Σαμαρούδης και ο Γιάννης Μαραγκουδάκης, και δύο ακόμη καλλιτέχνες κόμικς, ο Χρήστος Καρακίτσος και ο Αδριανός Σταγγίδης, που συνεργάζονται με το Εικαστικό Τμήμα, παρουσιάζουν μέρος της πρόσφατης δουλειάς τους.
                                                                                      
Καβάλα 28 Απριλίου 2015

Δεν υπάρχουν σχόλια: